|
Email:jeroenclaudy@hotmail.com
Bijgewerkt op: 17/7/2001
| |
Peru
Cusco Nights
Cusco... dollar spugende ATM's, schoenpoetsers, Inca ruines, de Inca trail, rafting, jungeltochten, feesten, gezellige restaurantjes en zakkenrollers, hier alles mogelijk als je maar geld hebt.
Na Bolivia is dit onze eerste kennismaking met Peru. De stad die gebouwd is op oude Inca fundamenten verrast ons door de vele toeristen. In Bolivia was geen barretje te vinden en hier stikt het er van. Ook wij zijn moeilijk uit deze omgeving weg te slaan.
De Zuid-amerikanen zijn dol op parades, maar Cusco slaat echt alles. Op het centrale plein lijkt het elke dag wel raak. Uit alle hoeken komen de parades het plein over met fanfares die allemaal het zelfde deuntje lijken te spelen, dansende verklede mensen, vuurwerk en ellenlange processies waarbij enorme religieuze beelden worden gedragen. Duizenden mensen verzamelen zich op het plein om geen minuut te missen van de parades die soms wel 14 uur per dag doorgaan. Het momentum groeit vlak voor het grote Inti Rama festival. Peruvianen die zich helemaal lam drinken, gevulde cavia's eten, kinderen van zo'n 6 jaar die sigaretten verkopen, elke hoek stinkt naar urine en de mensenmassa neemt toe.
Naast al deze parades gaat het nachtleven gewoon door en elke dag wordt hier tot in de vroege uurtjes doorgetrokken. Dan valt het niet mee om 's middags nog wat ruines te "moeten" bezoeken.
Machu Pichu
Een bezoek aan Peru is niet compleet zonder de beroemde Machu Pichu gezien te hebben. Deze ruine schijnt extra indrukwekkend te zijn nadat je de Inca trail hebt gelopen. Je loopt dan via een Inca pad en verschillende kleinere ruines in 4 dagen naar Machu Pichu.
We lopen de tocht met een gezellige groep van 14 man, 5 porters, een kok en een gids. De porters lopen in ongekend hoog tempo op hun slippertjes vooruit, zetten de tenten vast op en bereiden het eten voor ons. Wat een luxe! Het slingerende Inca pad is bestraat met ronde afgesleten stenen en heeft veel, heel veel treden die vooral omhoog lijken te gaan. Deze oude "snelweg" van de Inca's verbindt de verschillende oude Inca dorpjes en tempels en loopt door een prachtig landschap. We lopen over hoge bergpassen, door groene dalen, door droge stukken met kaktussen en door tropische jungel. Om ons heen zien we steeds de 6000 m hoge besneeuwde bergpieken.
Dit is voor ons de eerste keer dat we een tocht zo in een groep lopen. En het bleek met de Denen, Engelsen, Ieren, Duitsers, een Belg, een Francaise en een Australier een erg gezellige club. Twee Amerikanen kwamen de eerste dag er al achter dat ze de tocht wat onderschat hadden en haakten af.
De laatste ochtend worden we om 4:00 uur wakker gemaakt zodat we de zonsopgang bij Machu Pichu kunnen zien. In het donker lopen we in een lange rij met onze zaklampen in 2 uur naar de Sun gate. Het begint al licht te worden maar de zon houdt zich nog schuil achter een bergpiek. We zouden vanaf hier Machu Pichu al kunnen zien maar helaas kijken we neer op een dikke wolk die over de jungel hangt. Af en toe zien we een glimp van Machu Pichu. We dalen verder af richting de ruines en als de zon zich van achter de bergpiek laat zien lossen de wolken op en komt de wereldberoemde ruine langzaam te voorschijn. We wachten een paar minuten en dan is het helder en zien we Machu Pichu in volle glorie.
De ruine ligt op een grote rots tussen andere hoge groene pieken. De rots is omgeven door steile afgronden waar in de diepte de Urumbamba rivier kronkelt. Machu Pichu wordt ook wel "the lost city of the Inca's" genoemd en is pas in 1914 ontdekt oor een Amerikaan toen het nog totaal overwoekerd was door de jungel. Deze Inca stad is rond 1450 gebouwd in de hoogtijdagen van het Incarijk.
Na een boeiende rondleiding door onze gids Raphael beklimmen we de hoge rotspiek naast Machu Pichu voor een geweldig 360 graden uitzicht. Rene, een nederlandse gids die we ontmoet hebben tijdens een avond doorzakken in Cusco wist een "geheime" route om de top te bereiken. Achter de "Temple of the Moon" zou een klein paadje door de jungel naar de top zijn. Na een uur komen we aan bij de verlaten "Temple of the Moon". We staan helemaal alleen op de terrassen van dit complex met een prachtig uitzicht op de jungel en de rivier onder ons in de kloof. Wat een rust! En dat zo dicht bij het druk bezochte Machu Pichu.
Achter de tempel vinden we het kleine paadje dat bijna dichtgegroeid is. Het steile pad heeft soms traptreden die door de Inca's aangelegd zijn. Vaak lijkt het pad op te houden maar we klimmen stug verder, vaak op handen en voeten via wortels en takken. Als Claudy via een uitgehakte steile smalle trap aan een staalkabel boven het diepe dal hangt laat Jeroen haar nog even wat minuten extra "genieten" van het uitzicht om een fotootje te kunnen maken.
Totaal uitgeput bereiken we na 1,5 uur klimmen de top en worden we beloond met een adembenemend 360 graden uitzicht over Machu Pichu en omgeving.
Hoe Word Je Taxi Chaufeur in Peru?
- Pak je oude auto, maakt niet uit hoe oud.
- Koop een sticker met de tekst "taxi".
- Verwijder het papier van de plakzijde aan de achterkant van de sticker.
- Plak de sticker op de vooruit.
- Schreeuw of toeter nu naar elke toerist die langskomt.
Shaken but not Stirred
We zaten rustig te lezen op het binnenplaatsje van ons gezellige hostel in Cusco wanneer opeens de grond begint te bewegen. Eerst wat kleine trillingen en dan beginnen we heftig heen en weer te deinen alsof we op een boot op de golven zitten. Een flinke aardbeving! De familie van het hostel rent naar buiten en ze houden gespannen en biddend elkaars handen vast. De muren blijven staan, de pannen blijven hangen en de stad lijkt muisstil af te wachten. Na een lange minuut is het voorbij en de familie verzamelt zich bij hun huisaltaar om kaarsjes op te steken en te bidden. Ook wij halen opgelucht adem en lezen weer rustig verder.
De volgende dag blijkt de beving in andere delen van Peru wat meer gevolgen te hebben. De aardbeving van 7.9(!) op de schaal van Richter heeft heel zuid Peru op z'n kop gezet. Zo'n 100 doden, 1000 gewonden en 1200 daklozen en de regering heeft de noodtoestand in een stad verderop afgekondigd. Wegen zijn beschadigd, canyons gesloten en delen van enorme kerken zijn verwoest. Wereldnieuws blijkt al snel. We hebben de reisroute wat aangepast om het rampgebied te vermijden en mailen snel naar het thuisfront: Alles gaat goed met ons!
De Nasca Lijnen
Een aap, condor, humming bird en een walvis. Al deze dieren van soms wel 300 meter lang zijn te zien in de woestijn van Nasca. Samen met enorme trapeziums en kilometers lange kaarsrechte lijnen vormen deze figuren de mysterieuze "Nasca Lines". Deze gigantische figuren zijn in de woestijnvlakte gemaakt door gravel weg te halen waardoor de lichte onderliggende laag te voorschijn komt. Door wie en waarom is tot op heden nog en groot raadsel. Wetenschappers hebben er hun hoofd over gebroken en zijn het nog lang niet met elkaar eens. Er zijn nu zo'n vier theorieen:
- Astronomische kalender voor het planten en oogsten van gewassen.
- Heilige figuren waarover mensen liepen bij religieuze rituelen.
- Renbaan voor sport evenementen.
- Buitenaardse landingsbanen (deze vinden wij het leukste).
We stappen met zijn vijven en piloot een klein vliegtuigje in. Dit is de enige manier om de figuren goed te kunnen zien. Koptelefoon op voor de uitleg van de piloot en een kotszakje voor ons. De piloot vertelt dat we bij opkomende misselijkheid onze adem even in moeten houden en langzaam moeten uitademen en naar de horizon moeten kijken. In het uiterste geval het kotszakje gebruiken. 35 Minuten lang vliegen we over de enorme zandbak en zien we de bizarre lijnen en figuren onder ons. Het weer is helder en de vlucht alleen al is een hele ervaring. Als we een figuur naderen "wijst" de piloot de figuur aan met een van de vleugels en draait dan enkele rondjes zodat we de figuur beter kunnen bekijken. Met al dat geschommel zijn we dan ook behoorlijk druk met... adem inhouden, langzaam uitademen en met naar de horizon kijken. Met lege kotszakjes landen we weer veilig op het kleine vliegveld van Nasca.
De Ruines van Kuelap
We krijgen een tip om naar de ruines in Kuelap te gaan. De ruine wordt nog nauwelijks bezocht en ligt deels overwoekerd in de jungel van de Amazone. Dat hier nog maar weinig toeristen komen begrijpen we al snel als we er naar toe reizen...
Turgillo is het noordelijkste kustplaatsje waar nog enigszins toeristen komen. Vanaf deze plek moeten we 3 uur met de bus naar Chiclayo, dan mis je net een aansluiting, dus 1 dag wachten voor de 10 uur durende nachtbus over een onverharde weg naar Chachapoyas en dan totaal brak 1,5 uur per overvolle "colectivo" naar Tingo. Vervolgens klim je diezelfde dag in 4 uur 1500 meter naar... Kuelap.
We komen laat in de middag aan in dit kleine bergdorpje. We slapen die nacht bij Alfredo, de ranger van het ruine complex. Geen elektriciteit, dus bij kaarslicht eten we 's avonds bij Alfredo's familie de standaard maaltijd hier: maiskolven, rijst, friet en ei.
De volgende ochtend na een ontbijtje van mais en ei bij vrouwe Alfredo, klimmen we de laatste meters naar de ruines die op de top van de berg achter het dorpje liggen. Een enorme 20 meter hoge muur rondom het complex maakt de verrassing extra groot. Via een kleine smalle ingang klimmen we het complex in en zijn binnen de muren totaal overdonderd door de prachtige jungelbegroeiing in en op de ruines. Er staan muurtjes van de vele ronde huisjes, hoge muren ter verdedeging, torens en wat vierkante tempels. Overal hangen lianen en groeien kleurige planten in bomen. Varens, lang gras en mos bedekken delen van muren. We klimmen naar het hoogste deel en kunnen hier prachtig, links en rechts de twee dalen inkijken. Er komen hier maar zo'n 10 bezoekers per week. We zijn dan ook de enige bezoekers en het is er heerlijk stil, op het geluid na van een houthakker ver in het dal onder ons.
Terug in Tingo hebben we 25 uur bussen voor de boeg naar Equador. Maar al dit reizen was meer dan de moeite waard voor deze prachtige ongerepte ruine in de Amazone.
|
|