Nepal

Walhalla!
Na een tweedaagse busreis vanuit India arriveren we in Kathmandu, Nepal. Vol verbazing lopen we door Thamal, een wijk in Kathmandu vol met barretjes, gezellig ingerichte restaurantjes, bakkerijen met ovenverse broodjes, souvenirswinkels en veel, heel veel westerse toeristen. Na een snelle douche, aan de steaks met bier. Na India een walhalla!

Maar Nepal heeft natuurlijk veel meer te bieden... Maarliefst 8 van de hoogste bergtoppen van de wereld zijn te vinden in Nepal, met de bekende Mt Everest als hoogste piek (8848m). Het koninkrijk Nepal biedt geweldige landschappen, een rijke historie, erg vriendelijke mensen en een kleurrijke cultuur.

Bikkelen tussen de 8000m hoge pieken
Tijd voor wat actie! Veertien dagen trekken we met onze rugzakken de Himalaya in. Natuurlijk zo min mogelijk mee om de uitdaging niet al te groot te maken. We hebben een rugzak van 10 en 14 kilogram bij ons, waarmee nog comfortabel te lopen is.

We volgen de Kali Gandaki rivier door de diepste valei van de wereld, een oude Tibetaanse handelsroute die dwars door het Annapurnagebied gaat. We lopen door jungle, buitenaardse, kale rotsachtige vlakten en kleine middeleeuwse dorpjes. Na 7 dagen lopen bereiken we ons hoogste punt Muktinath waar een paar tempels liggen op 3800 meter. We sliepen steeds in thee-huisjes dit zijn kleine lodges in de dorpjes. De mensen zijn hier voornamelijk Boedhistisch. Overal kwamen we dan ook tempeltjes, gebedsmolens en heilige stenen muurtjes tegen. Dus af en toe een kleine omweg omdat je die allemaal linksom hoort te passeren.

Nieuwe persoonlijke records
De tocht was af en toe best afzien. We hebben flinke spierpijn gehad, maar geen blessures, blaren of hoogteziekte. We hebben spieren op onze benen ontdekt waarvan we niet wisten dat we ze hadden. In deze twee weken zijn aardig wat persoonlijke records verbroken:
- 14 dagen onafgebroken aan de wandel
- 16 dagen lange baard
- 2000 meter dalen op een dag
- 8 uur 's avonds onder de wol (heel normaal hier)
- 3280 traptreden beklommen op een dag
- 11 1/2 achterelkaar gelopen (incl. "koffie" pauzes)
- 14 dagen lang geen tv, krant, computer, radio of telefoon. Wat een rust!

De echte bikkels van de bergen
Op onze route verbaasden we ons vooral over de porters (sherpa's). Deze Nepalese mannen verdienen geld door spullen de bergen door te sjouwen. Soms is de hoeveelheid vracht per porter ongeloofelijk. Maar ja, meer kilo's, meer geld!

De vracht wordt op de rug gedragen met een band die over het voorhoofd loopt. Alle kracht moet dus uit de nek komen. Ze sjouwen stenen, voedsel, de oogst, lange balken, golfplaten en zelfs kooien vol kakelende kippen. Deze porters lopen vaak op slippertjes en sommigen zelfs op blote voeten.

Zo'n porter wordt ook vaak ingehuurd om rugzakken van toeristen te dragen. Drie grote rugzakken per porter zijn geen uitzondering (maar dan wel weer gedragen met de vertrouwde band over het voorhoofd). We kwamen een groep van vier Japanners tegen die gedurende hun zes daagse tocht die ook van deze dienst gebruik maakten. Ze hadden de absurde hoeveelheid van 12 porters nodig...

Survival op de Bhotekosi
"The Bhotekosi is best described as a liquid rush! Although little more than a mountain stream is has one of the steepest gradients of any raftable river in Nepal. It is one of the most technical rivers, providing continuous, challenging rapids from start to finish. It has been likened to a pinball machine and you're the ball, which is certainly how it feels, with one intense rapid after another. The Bhotekosi is without a doubt one of the most exciting short rafting trips in the world!"

Dit spektakel werd ons beloofd in het foldertje van "Drift Nepal". Op hun kantoortje vertellen we dat we enige raft ervaring hebben (wel eens in een rubber boot gelegen) en boeken voor een tweedaags avontuur op de rivier.

De groep bestaat uit 13 slachtoffers, twee gidsen, een team van 5 man voor de reddingsraft (the sweeper) en twee reddingskajakers. Wel wat overdreven voor twee rafts, dachten we tijdens de 4 uur durende busreis naar ons startpunt. Maar waar deze extra mankracht goed voor was kwamen we later achter...

De eerste dag leren we 7 commando's: "forward", "backpaddle", "left back", "right back", "hold on", "get down" en .... "high five!". Met onze zwemvesten aan en helmen op worstelen we ons de eerste rapids (stroomversnellingen) door. De grote rapids hebben verschillende namen zoals: "Midnight Express", "Liquid Bliss" en "The Great Wall". Na anderhalf uur giert de adrenaline nog door ons lijf en eigenlijk willen we nog niet stoppen. Ons wordt verzekert dat vandaag nog maar kinderspel is. Morgen gaat het een zware dag worden.

's Avonds slaan we het kamp op naast de rivier. De raft wordt op zijn kant gezet en in combinatie met een zeiltje wordt dit onze slaapplek voor de nacht. Maar voordat we onze slaapzakken inkruipen, eten we wat, drinken een biertje en wisselen tot 's avonds laat reisverhalen uit.

De volgende ochtend wordt door de gidsen het besluit genomen om een stuk van de rivier te gaan proberen waar na het regenseizoen nog niet eerder op geraft is. De rapids waren dan ook een grote uitdaging. Het kostte ons veel moeite om in de boot te blijven. Bij een grote rapid, genaamd "Gerbil in the Plumbing" (hamster in de waterleiding) gaat het goed mis...

De gids gaat nog voor de grootste rapid overboord. Stuurloos stromen we richting een grote rotswand. Jeroen neemt de taak van gids over en schreeuwt nog hoopvol "hold on". Wij houden ons dus goed vast, maar de boot kruipt langzaam overeind tegen de rotswand en wij belanden in de wilde golven. Als een hamster in een waterleiding worden we meegesleurd. We kunnen niets anders doen dan wachten tot de rivier je een kans geeft om boven water te komen. De kou van het water maakt het eerst even onmogelijk om adem te halen. Jeroen wordt een flink stuk onder water, langs de rotswand meegesleurd en wordt met het reddingstouw naar een boot getrokken. Claudy moet flink hard door de stroming heen zwemmen waarna ze ook op de boot gehesen wordt. De rest wordt ook uit het water gehaald, inclusief boot en ronddrijvende peddels. Het was even schrikken maar we gaan de boot weer in op weg naar "The Great Wall".

Nu gaat de andere boot om. Twee jongens verliezen een sandaal en wat peddels zijn niet meer uit de stroming te halen. We snappen nu ook dat de reserve peddels geen overdreven luxe zijn. Een van de reddingskajakkers komt ondersteboven onder een raft terecht. We staan met ons team aan de kant en schreeuwen naar de mensen in de raft die nog niets in de gaten hebben. Met wat geworstel onder de boot komt de kajakker met de schrik vrij.

Bij de "Midnight Express" besluiten de gidsen dat dit toch te veel van het goede is en dus lopen we dit stuk. Het reddingsteam en de gidsen proberen de drie boten en de twee kajaks door het stuk te manouvreren. Resultaat: een gids overboord, een kajaker zonder kajak en een gebroken peddel. Vooral de kajakker was ver meegesleurd en had de schrik goed te pakken.

Na een lange dag raften eten we bij een dorpje waar kinderen ons en de boten aandachtig bestuderen. Onder het eten raakt iedereen niet uitgepraat over deze geslaagde dag. We hebben gekregen wat de folder ons beloofd heeft!