|
Email:jeroenclaudy@hotmail.com
Bijgewerkt op: 10/2/2001
| |
Nieuw Zeeland
Na 3 weken bij familie in Australie (zie verhaal onder het kopje australie) zijn we voor 6 weken in Nieuw Zeeland. Daarna gaan we terug naar Australie om in 2 1/2 maand meer van het land te zien.
Welkom in Nieuw Zeeland!
We komen met het vliegtuig op het zuider eiland in Christchurch aan. In de rij voor de paspoortcontrole komt een grote Herdershond naast Jeroen zitten. Een man in uniform vertelt hem dat het een drugshond is en zegt "it seems that the dog is very keen on you!". Verbaasd vraagt Jeroen of de drugshond wel eens vaker fouten maakt. Maar de man verzekert hem dat dit praktisch niet voorkomt. Jeroen moest met de man meelopen naar de speciale gevallen en zijn geldbuidel en portomonaie werden uitvoerig uitgeplozen. Na de ondervraging vragen ze om een document te ondertekenen waarmee je akkoord gaat met een "strip search" zonder tussenkomst van een advocaat. Voor een snelle afhandeling kun je maar het beste tekenen. Een paar minuten later stond Jeroen dus poedelnaakt voor de twee beambten die hem ook nog vriendelijk vroegen om zijn scrotum op te tillen. Na dit warme onthaal mochten de kleren weer aangetrokken worden en wensten de vriendelijke douanebeambten hem een fijne vakantie. Welkom in Nieuw Zeeland!
Het Zuider Eiland
Nieuw Zeeland is zeven keer zo groot als Nederland met maar 3.3 miljoen mensen (Kiwi's genaamd) en maarliefst 50 miljoen schapen! We reizen de eerste week met Seth en Vera (ex-collega's van Jeroen, op vakantie in Seth's geboorteland) mee in een huurauto door het prachtige dun bevolkte zuider eiland.
Het is een overweldigend wijds landschap vol tegenstellingen: enorme kale vlakten en dichte tropische begroeiing, besneeuwde bergen met gletsjers en kusten met witte stranden. We hebben op het zuider eiland een gletsjer en een fjord bezocht. Het prachtige fjord Milford Sound, was zo'n 4 uur rijden vanaf Queenstown. Onderweg kom je dan maar liefst 1 piepklein dorpje tegen. Natuurlijk wel met pub en rugbyveld! Het fjord, dat een bijna onnatuurlijke rust uitstraalt, ligt tussen enorme bergen , gletsjers en rotswanden van soms wel 1 km hoog. Per schip kun je dicht bij de watervallen en de zeehonden komen die liggen te zonnen op de rotsen. Wanneer we op de terugweg met de auto even stoppen bij wat sneeuw valt de Kea vogel de auto aan en trekt in enkele seconden het rubber rondom de deur kapot. Deze eigenwijze papagaai staat bekend om rubbervandalisme.
Nieuw Zeeland is soms net een pretpark voor volwassenen. Niet alleen het bekende raften, parachute springen en parapenten, maar ook de typisch Nieuw Zeelandse activiteiten "Bungy Jumpen", "Fly By Wire" en "Shotover Jet" zijn populair. Wij
zijn met de Jetboot de Shot Over rivier opgeweest om zo'n 40 minuten lang vermaakt te worden in een grote canyon. Met hoge snelheid gaan we rakelings langs de rotsen en af en toe een 360 graden draai om het adrealine peil van de inzittenden nog wat op te schroeven.
Seth en Vera hebben zich aan de "Fly by Wire" gewaagd en wij zijn wezen kijken. Over een kloof hangen stalen draden met in het midden een bevestigingspunt voor een draad naar onderen. Aan deze draad hangt een apparaat dat nog het meest lijkt op een rakket. Het toestel ziet er absurd uit! Je moet op het toestel gaan liggen en dan heb je een kleine cockpit voor je en achter je een grote motor met propeller. Je vliegt met zo'n 170 km/u per uur door de kloof! Uitgevonden door een Nieuw Zeelandse boer. Je moet maar op het idee komen!
Bungy Jumpen is de activiteit van Nieuw Zeeland. De oorspronkelijke bevolking van Papua Nieuw Guinea, die later naar Nieuw Zeeland kwamen en waar de Maori's van afstammen, sprongen van houten stellages met lianen aan hun voeten gebonden. Dit ritueel was om hun mannelijkheid te bewijzen. Nu zijn de lianen vervangen door elastiek wat de sprong wat minder pijnlijk en risicovol maakt. We gaan een kijkje nemen bij de brug waar het bungy jumpen in deze (moderne) vorm begonnen is, een nog steeds populaire plek voor de Bungy Jumpers. Het is een prachtige lokatie, een kloof met een oude brug hoog boven de rivier. Nee we hebben onze mannelijkheid niet getest.
Abel Tasman
Het had niet veel gescheeld of Nieuw Zeeland had tot Nederland behoord. In 1642 ging de Nederlandse ontdekkingsreiziger Abel Tasman met zijn VOC schip de grote wateren af op zoek naar avontuur. Na een ronde om Australie ontdekte hij het eiland Tasmanie en voer over de Tasmanzee richting het zuidoosten. Toen hij weer land in zicht had, noemde hij dit Nieuw Zeeland naar de provincie in Nederland. Hij kwam dichter bij de kust en zag een Maori stam muziek maken. Abel Tasman wist niet dat deze muziek een oorlogsverklaring was. Hij interperteerde deze muziek juist als een warm welkom en riep enthousiast ook zijn blaasorkest bijeen om voor op het dek wat moois voor de Maori's te spelen. Abel Tasman stuurde vier bemanningsleden in een sloep naar de kust voor een eerste kennismaking en stond even raar te kijken toen zijn mensen direkt bij aankomst gedood werden. Abel Tasman kwam hier niet om te vechten en keerde ontzet terug naar huis. Hij noemde deze baai de Moordenaars Baai.
In dit gebied ligt nu een nationaal park dat naar Abel Tasman vernoemd is. De vierdaagse Abel Tasman Coast Track staat bekend als een van de mooiste tochten in Nieuw Zeeland. We kopen een brandertje, jatten een pannetje en beginnen met een rugzak vol aanlengvoedsel aan de tocht. De route loopt helemaal langs de
grillige kust vol eenzame strandjes die verscholen liggen in baaien. Vooral de enorm tropische begroeiing met palmbomen en hoge varens verbaasde ons. We lopen zo'n 4 a 5 uur per dag en de route is vrij vlak, dus geen spierpijn dit keer. Sommige stukken kunnen alleen overgestoken worden bij eb en dan lopen we soms
tot boven onze knieen in het ijskoude zeewater.
De houten hutten zijn simpel. Geen elektricitiet, kookgelegenheid en drinkwater en meestal is er zelfs geen koude douche. We slapen met zeven man op een rij in een enorm bed en met ongeveer 14 man op een kamer. Je kunt je wel voorstellen hoe het daar ruikt met al die zweetsokken, schoenen en ongewassen lichamen. We ontmoeten gezellige mensen en 's avonds bij kaarslicht worden reisverhalen uitgewisseld. Abel zou eens moeten weten hoeveel mensen er nu van de Moordenaars Baai genieten!
Backpackers
Je hebt in Nieuw Zeeland Guesthouses, B&B's, Lodges en Hotels. Maar wil je echt budget reizen dan slaap je in een Backpacker. Deze accomodatie is niet alleen goedkoop maar heeft ook wat andere faciliteiten. Er zijn natuurlijk slaapzalen of tweepersoonskamers maar daarnaast hebben ze ook een keuken, woonkamer en vaak een gezamelijke veranda. De keuken is voorzien van een aantal fornuizen, een rij koelkasten, potten en pannen. De woonkamer heeft een tv met video en stapels videofilms. Rond etenstijd wordt het gezellig druk in de keuken als iedereen zijn maaltje kookt en bij elkaar aan tafel schuift. Het lijkt dan net een groot studentenhuis.
Sommige Backpackers zijn fantastisch mooie oude gebouwen. Helemaal van hout, hoge plafonds en houtsnijwerk boven de veranda. Door de ongedwongen gezellige sfeer kom je makkelijk aan de praat met andere reizigers wat je vaak ook weer tips oplevert voor een volgende goede backpacker.
Hot Stuff
Op het noorder eiland zijn veel vulkanen te vinden waarvan sommigen nog actief zijn. We waren dan ook zeer verbaasd toen we de Tongriro vulkaan beklommen en we aan de rand van de prachtige krater verrast werden door zwaar ondergronds gerommel. Het bleek de Ruapehu vulkaan te zijn die in 1995 nog uitgebarstten is. Niemand om ons heen begon te rennen dus als onnozele toerist lopen we maar gewoon verder.
We lopen door de "South Crater" over een grote vlakte die zo vlak is als een voetbalveld. Uit de grond komt een damp die een mist vormt over de vlakte. Als we weer uit de krater klimmen komen we bij de "Red Crater" op 1886 meter. Je raadt het al, deze krater is aan de binnenkant bijna onnatuurlijk rood. Hier en daar komt rook uit de grond wat zorgt voor een vieze zwavelstank (rotte eieren!).
In de stad Rotorua, dat ook in het actieve thermische gebied ligt, was twee dagen voor onze komst nog een echte uitbarsting geweest van wel 60 meter hoog en nog wel midden in het stadspark! Het grote kratergat rookte nog volop en meters er omheen lag nog een cirkel van grijs puin. Bomen waren omver gerukt en bedekt met een dikke laag grijze stof.
Het gebied in en om Rotorua lijkt soms net een groot chemisch laboratorium met spuitende geisers, kokende modderpoelen en vreemd gekleurde meertjes. Dit alles tref je niet alleen in de prachtige thermische natuurparken aan, maar de rook komt zelfs ook uit struikjes langs de weg, van warme stenen en uit de putten van de riolering.
Door al deze vulkanische activiteit komt er veel warm water aan de oppervlakte. Er zijn hier dan ook een aantal thermische kuuroorden die hiervan gebruik maken. Maar de nederlandse Gitty en Jean-Pierre, die in Rotorua wonen en waar we een klein weekje heerlijk hebben vertoefd, weten een beter plekje om te "kuren". We rijden met de kleine Emilly in hun busje de natuur in naar Kerosine Creek. In alle rust tussen het tropische groen nemen we een heet bad in het riviertje. De stoom slaat van het water af en de net zo hete waterval zorgt voor een forse nek- en rugmassage. Zo'n idylisch plekje midden in de natuur, daar kan geen lux kuuroord tegenop!
Waitomo Caves
Op het noorder eiland aan de westkust ligt een grottenstelsel verstopt met gangen tot zo'n 15km lang vol stalagmieten en natuurlijk ook de tieten. Maar de Kiwi's hebben weer wat extra's uitgedacht om het voor de toeristen nog aantrekkelijker te maken hun kalksteengrotten te bezoeken.
Met z'n zessen in een busje slingeren we door heuvelachtige weilanden en komen we op een plek waar je je absoluut geen grot kunt voorstellen. We trekken er een wet-suit, een klimtuig en laarzen aan en als finishing touch nog een helm met lamp op. We strompelen in dit "corset" nog wat weilandjes door, en warempel... daar is een smalle kloof. We gaan na wat droog oefenen in het weiland abseilend de 27m diepe kloof in. In de grot stroomt een riviertje en er hangt een spookachtige mist. We krijgen elk een grote opblaasband en zo drijven en klimmen we het gangenstelsel door.
De Nieuw Zeelandse grotten zijn door deze speciale attractie erg geliefd onder de reizigers, maar de wormen maken de grotten pas echt speciaal. Deze gloeiwormen geven een blauw lichtpuntje af en als we in een grote ruimte allemaal onze lamp uitdoen zien we miljoenen lichtpuntjes alsof je onder de sterrenhemel ligt. Fantastisch!
Met hoge snelheid over strand en duin
In 't noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland ligt een stuk snelweg waar je meer kans hebt een meeuw aan te rijden dan een schaap. Deze snelweg die in Auckland begint gaat op deze plek namelijk zo'n 90 km over het strand! Een verkeersbord op het strand vertelt je dat je 100km per uur mag en verder... je ziet maar! Scheuren door het zand, half door het water, af en toe stuiteren door wat stroompjes en op z'n tijd toeteren voor de meeuwen. We gaan met een toer, want met een gehuurde auto is je verzekering niet meer geldig. Dat snappen we al snel als we onderweg wat autowrakken uit het zand zien steken.
We scheuren met zo'n 90 km per uur over het strand naar een plek waar je gigantische zandduinen hebt. De bodyboards worden te voorschijn gehaald en de uitputtende klim naar de top kan beginnen. We dachten dat het zand de snelheid wel zou beperken, maar op je buik op het board vlieg je al zand happend toch met een flinke vaart naar beneden. Wat een fun! We horen dat je met zijn tweeen tegelijk op het board liggend nog sneller gaat. Dit hebben we natuurlijk meteen even uitgeprobeerd, met de consequentie dat we door schoten naar een volgende duin, die ook afgleden en met z'n tweeen de rivier in stuiterden. Jeroen die onderop lag heeft nog een paar dagen last van z'n ribbenkast gehad.
|
|