|
Email:jeroenclaudy@hotmail.com
Bijgewerkt op: 31/5/2001
| |
Paaseiland
Het kleine Paaseiland (11km x 11km) is een van de meest geisoleerde plaatsen op aarde midden in de Grote Oceaan. Het ligt dan ook 3700 km van de Zuid Amerikaanse kust en 2000 km van het dichtsbijzijnde bewoonde eilandje. Op het eiland, door de bewoners Rapa Nui genoemd, wonen maar 2800 mensen die allemaal in hetzelfde dorpje leven. Iedereen kent elkaar.
Paaseiland is gevormd door 3 aan elkaar gegroeide vulkanen en is wereld beroemd om zijn meer dan 800 mysterieuze Moai beelden. Dit zijn grote beelden van gezichten van voorvaderen die uit vulkanisch gesteente zijn gehakt en nu verspreid te vinden zijn over het eilandje.
We huren een kleine jeep om het eiland te verkennen. We rijden die dag over zandweggetjes langs vele ceremonieele platformen, Ahu's genaamd, met daarop vaak omgevallen beelden. Tijdens een grote stammenoorlog hebben de stammen elkaars beelden omgegooid. Het is een sneu gezicht om de voorover gevallen beelden zo met hun neus in de grond te zien liggen. Een aantal Ahu's is gerestaureerd. Hier staan de voorvaderen weer trots rechtop, allemaal met de rug naar de zee om de bevolking op het eiland in de gaten te houden.
Via kleine onverharde landweggetjes rijden we naar de vulkaan Rano Raraku. Dit is de vulkaan waar de Moai beelden uitgehakt werden uit het poreuze gesteente. Een prachtige plek waar groepen Moai beelden half weggezakt of scheef tegen de groene helling van de vulkaan staan. Omdat veel beelden in de rotsen niet afgemaakt zijn kun je ook erg mooi zien hoe de beelden in die tijd zo'n 1000 jaar geleden uitgehakt werden. Sommige beelden hebben een geul rondom waar de beeldhouwers vroeger in gestaan hebben. Het is nog steeds een groot raadsel hoe de soms wel 15 meter hoge beelden in die tijd van de vulkaan naar de kust vervoerd werden en hoe ze op een platform zijn geplaatst.
Later op die dag belanden we in een grote tropische bui. De onverharde paden op het eiland veranderen binnen een mum van tijd in een grote modderpoel. Met onze 4 wiel aangedreven jeep glibberen we door de grasvelden op zoek naar meer Moai beelden. We komen onderweg nog 2 vulkanische grotten tegen waarvan er een wel heel bijzonder is...
Via een piepkleine ingang kruipen we de pikdonkere grot in en verkennen op de tast en af en toe bijlichtend met onze aansteker de kleine kruipruimte. Even later zien we gelukkig daglicht en zien we dat de gang zich opsplitst in twee grotere gangen die uitkomen op zee. We lopen naar het eind van de grot en schrikken even van de enorme afgrond onder ons. We staan namelijk aan het eind van de grot in de klifwand met de wilde zee zo'n 20 meter onder ons. Wat een fantastisch uitzicht!
In totaal zijn we een week op dit eigenaardige eiland. Niet alleen eigenaardig om zijn beelden maar ook om de levenswijze op het eiland. Mensen gaan hier vaak te paard (en zonder zadel) boodschappen doen en ook voor de plaatselijke pub en disco staan er naast wat brommers en oude auto's ook paarden geparkeerd. De paar piepkleine supermarktjes in het dorp verkopen allemaal dezelfde produkten. De keuze is niet alleen enorm beperkt maar het is nog peperduur ook! Omdat we wisten dat Paaseiland duur zou zijn hebben we in Sydney een tent kunnen ritselen om zo op een goedkope camping te kunnen staan (bedankt Simone en Nicole, hij heeft zelfs een storm overleefd!).
We ontmoeten hier alleen maar reizigers die ook op wereldreis zijn, per vliegtuig of per zeilboot. Allemaal voor een kort bezoekje op Paaseiland onderweg naar een ander continent. De mensen op weg naar Zuid Amerika doen net als wij moeite om hier de eerste woordjes Spaans op te pikken. We moeten wel want de eilandbewoners spreken geen woord Engels. En er is niets zo frustrerend als je niets terug kunt zeggen als iemand graag met je wil praten.
Twee keer per week vliegt het vliegtuig naar Zuid Amerika. Het hele dorp loopt uit en lijkt zich op het kleine vliegveldje te verzamelen. Er wordt overal gepassioneerd afscheid genomen met bloemen- en notenkransen. Een raar gevoel om dit eiland te verlaten, want een ding is zeker. De kans dat we hier ooit nog een keer terugkomen is wel heel erg klein.
|
|